Δεκέμβριος 2015
Έργα
Νοέμβριος 2015
Η σχέση μου με τη φωτογραφία
1/2 + 1/2
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με μάγευε τη δύναμη της εικόνας σε όλες τις μορφές της τέχνης, όπως η ζωγραφική, η φωτογραφία και ο κινηματογράφος. Πριν ακόμη αποκτήσω την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή, οι εικόνες αποτυπώνονταν αυτόματα στο μυαλό μου, όπως αποτυπώνονται στο παλιό αναλογικό φιλμ. Το ταξίδι όμως της συστηματικής εξερεύνησης στον μαγικό κόσμο της φωτογραφίας, άρχισε τον Οκτώβρη του 2013, όταν απέκτησα την πρώτη μου DSLR φωτογραφική μηχανή η οποία έγινε προέκταση του εαυτού μου, έγινε « τα μάτια της ψυχής μου» ! Είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας, με προορισμό τις ομορφιές του τόπου μας, την ιστορία και τους ανθρώπους του !
Η φωτογραφία για μένα είναι τρόπος έκφρασης και μετάδοσης συναισθημάτων. Είναι ο τρόπος που «βλέπω» την Κεφαλονιά , η έκπληξη που πάντα με περιμένει στην στροφή ενός κακοτράχαλου φωτογραφικού μονοπατιού που μόλις ανακάλυψα και συχνά βρίσκεται μακριά από τους γνωστούς τουριστικούς προορισμούς . Προσπαθώ να αναδείξω τις μικρές καθημερινές χαρές τις ζωής, τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας που συχνά περνούν απαρατήρητες, τα απλά , τα τετριμμένα εκεί που κρύβεται το αληθινό νόημα της ζωής. Ήρωες μου είναι οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι της υπαίθρου και του μόχθου και οι κοινωνικές τους δράσεις, αλλά με καμιά διάθεση life style προβολής . Εκείνο που είναι σίγουρο , είναι ότι δεν έχω πρόθεση να «συστηθώ» σαν φωτογράφος μια που προσωπικά πιστεύω ότι ΑΚΟΜΗ προσπαθώ να κατακτήσω τον τίτλο του ερασιτέχνη φωτογράφου!
Νοέμβριος 2015
Δύο λόγια για το blog
Είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Μπορώ να γίνω ευτυχισμένη με τα πιό απλά πράγματα. Και με τα πιό μικρά. Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών. Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές. Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους. Που τα καλοκαίρια έχουν νησιά. Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια. Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερεις άνθρωποι, πολύ. Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερεις ανθρώπους, πολύ. Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς. Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι. Που δε με νοιάζει να με θυμούνται. Που μπορώ και κλαίω ακόμα. Και που τραγουδάω, μερικές φορές. Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν. Και ευωδιές που με γοητεύουν. ...
Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά. Για ν' αποκαλύπτουν ορίζοντες. Για να υπόσχονται το "παραπέρα". Για να λούζουν στο αληθινό φώς τ' άδεια δωμάτια. Για να φτιάχνουν σκιές με χρώμα πάνω στους λευκούς τοίχους...
Νοέμβριος 2015
blog
Σκοπός μου δεν είναι να αναδείξω την φωτογραφική μου "δεινότητα", αλλά την αισιοδοξία που βρίσκεται δίπλα μας, σε κάθε γωνιά του πανέμορφου νησιού μας, μέσα από την δική μου ανεπιτήδευτη, ερασιτεχνική ματιά.
Αυτή η "φωτεινή" πλευρά της ζωής, είναι για μένα το αντίδοτο για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που βιώνουμε καθημερινά στην χώρα μας και ένας σημαντικός λόγος να διατηρούμε το χαμόγελο, την αισιοδοξία και την αγωνιστικότητα για ένα καλύτερο αύριο.
Νοέμβριος 2015
βιογραφικο
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με μάγευε η εκφραστική δύναμη της φωτογραφίας. Η εντατική μου όμως ενασχόληση με αυτήν σαν ερασιτέχνης άρχισε τον Οκτώβρη του 2013, όταν οι οικογενειακές και επαγγελματικές μου υποχρεώσεις μου το επέτρεψαν. Τότε απόκτησα την πρώτη μου DSLR φωτογραφική μηχανή, η οποία έγινε προέκταση του εαυτού μου. Παράλληλα άρχισα να διαβάζω και να ενημερώνομαι συνεχώς, να ανακαλύπτω νέες τεχνικές ( macro κλπ) , να παρακολουθώ εκπαιδευτικά σεμινάρια και να ανακαλύπτω τα μυστικά της ψηφιακής επεξεργασίας (Photoshop).
Συμμετέχω σε διάφορες φωτογραφικές κοινότητες όπου αναρτώ φωτογραφίες μου, συχνά δημοσιεύονται στα τοπικά sites και μερικές έχουν τυπωθεί σε πολιτιστικά φυλλάδια και αφίσες .
