Το blog αυτό - Η Φωτεινή Κεφαλονιά - δημιουργήθηκε από την ανάγκη μου να έχω έναν άλλο τρόπο έκφρασης, πέρα από τα κοινωνικά δίκτυα.

Σκοπός μου δεν είναι να αναδείξω την φωτογραφική μου "δεινότητα", αλλά την αισιοδοξία που βρίσκεται δίπλα μας, σε κάθε γωνιά του πανέμορφου νησιού μας, μέσα από την δική μου ανεπιτήδευτη, ερασιτεχνική ματιά.

Αυτή η "φωτεινή" πλευρά της ζωής, είναι για μένα το αντίδοτο για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που βιώνουμε καθημερινά στην χώρα μας και ένας σημαντικός λόγος να διατηρούμε το χαμόγελο, την αισιοδοξία και την αγωνιστικότητα για ένα καλύτερο αύριο.

 

Είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Μπορώ να γίνω ευτυχισμένη με τα πιό απλά πράγματα. Και με τα πιό μικρά. Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών. Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές. Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους. Που τα καλοκαίρια έχουν νησιά. Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια. Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερεις άνθρωποι, πολύ. Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερεις ανθρώπους, πολύ. Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς. Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι. Που δε με νοιάζει να με θυμούνται. Που μπορώ και κλαίω ακόμα. Και που τραγουδάω, μερικές φορές. Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν. Και ευωδιές που με γοητεύουν. ...
Είμαι ένας απλός, καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα. Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν τη ματιά. Για ν' αποκαλύπτουν ορίζοντες. Για να υπόσχονται το "παραπέρα". Για να λούζουν στο αληθινό φώς τ' άδεια δωμάτια. Για να φτιάχνουν σκιές με χρώμα πάνω στους λευκούς τοίχους...

ΕΛΥΤΗΣ - ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

    Please wait...